صفحه اصلی فهرست مقالات مشخصات مقاله
دانش زیستی ایران
شماره‌های پیشین نشریه
دوره دوره 13 (1397)
دوره دوره 12 (1396)
دوره دوره 11 (1395)
دوره دوره 10 (1394)
دوره دوره 6 (1390)
دوره دوره 5 (1389)
دوره دوره 4 (1388)
نوری, لیلا, ابراهیمی, مهدی, علیجانیان زاده, مهدی. (1397). استفاده از تکنیک qPCR به منظور شناسایی سویه‌های کدکننده توکسین Clostridium difficile. دانش زیستی ایران, 13(1), 29-36.
لیلا نوری; مهدی ابراهیمی; مهدی علیجانیان زاده. "استفاده از تکنیک qPCR به منظور شناسایی سویه‌های کدکننده توکسین Clostridium difficile". دانش زیستی ایران, 13, 1, 1397, 29-36.
نوری, لیلا, ابراهیمی, مهدی, علیجانیان زاده, مهدی. (1397). 'استفاده از تکنیک qPCR به منظور شناسایی سویه‌های کدکننده توکسین Clostridium difficile', دانش زیستی ایران, 13(1), pp. 29-36.
نوری, لیلا, ابراهیمی, مهدی, علیجانیان زاده, مهدی. استفاده از تکنیک qPCR به منظور شناسایی سویه‌های کدکننده توکسین Clostridium difficile. دانش زیستی ایران, 1397; 13(1): 29-36.

استفاده از تکنیک qPCR به منظور شناسایی سویه‌های کدکننده توکسین Clostridium difficile

مقاله 4، دوره 13، شماره 1، بهار 1397، صفحه 29-36  XML اصل مقاله (413.98 K)
نوع مقاله: مقاله پژوهشی
نویسندگان
لیلا نوری1؛ مهدی ابراهیمی email orcid 2؛ مهدی علیجانیان زاده3
1گروه بیوتکنولوژی، دانشکده علوم زیستی، واحد ورامین- پیشوا، دانشگاه آزاد اسلامی، پیشوا، ایران
2گروه بیوشیمی و بیوفیزیک، دانشکده علوم زیستی، واحد ورامین-پیشوا، دانشگاه آزاد اسلامی، پیشوا، ایران
3گروه علوم زیستی و بیوتکنولوژی، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، تهران، ایران
تاریخ دریافت: 13 آذر 1397،  تاریخ پذیرش: 13 آذر 1397 
چکیده
کلستریدیوم ­دیفیسیل (Clostridium difficile)، باکتری گرم ­مثبت، بی­هوازی و اسپوردار بوده که به عنوان فاکتور شایع اسهال بیمارستانی شناخته شده و عامل گاستروآنتریت وکولیت با غشاءکاذب است. هنگامی که میکروفلور طبیعی روده، توسط فاکتورهای خطر، مانند درمان با آنتی­بیوتیک­ها، شیمی­­درمانی و غیره آشفته می­شود، کلستریدیوم دیفیسیل فرصت تکثیر یافته و باعث بیماری می­شود. عوامل اصلی بیماری­زایی این باکتری، دو توکسین B وA هستند،که توسط ژن­هایTcdA و TcdB  کد می­شوند. تظاهرات بالینی عفونت کلستریدیوم دیفسیل دامنه ای از کلنی سازی بدون علامت، اسهال شدید، کولیت غشایی، مگاکولون سمی و مرگ است. هدف از این تحقیق جداسازی باکتری های کلستریدیوم دیفیسیل از نمونه های مدفوع و توسعه روش qPCR به منظور شناسایی عفونت کلستریدیوم­دیفیسیل از طریق طراحی پرایمرهای اختصاصی برای ژن­های TcdA و TcdB می­باشد. در این مطالعه ابتدا 100 نمونه بالینی طی 6 ماه از بیماران تحت درمان در مرکز پزشکی و درمانی آیت الله طالقانی جمع آوری شد. همچنین یک سویه استاندارد از بانک میکروبی انستیتو پاستور تهیه شد. با بررسی دقیق نواحی حفاظت­شده در توالی ژن­های TcdA و TcdB، دو جفت پرایمر برای تکثیر اختصاصی نواحی مورد نظر طراحی­شد. سپس بهینه­سازی روش qPCR با استفاده از این پرایمرها انجام­شد. حساسیت روش با استفاده از غلظت­های مختلف DNA باکتری مورد ارزیابی قرارگرفت. علاوه براین، به منظور بررسی اختصاصیت روش از DNA باکتری­های مولد اسهال (اشرشیاکلی، شیگلا دیسانتری، سالمونلا تیفی و یرسینا انتروگلیتیکا) استفاده شد. در نهایت عملکرد روش بهینه­سازی­شده با تعداد 100 نمونه بالینی مورد ارزیابی قرارگرفت. حساسیت روش به میزان pg100از DNA و اختصاصیت روش بهینه­سازی شده 100% تعیین شد. در نمونه­های بالینی مورد مطالعه با روش بهینه­سازی شده 9 مورد مثبت شناسایی شد. با توجه به نتایج بدست آمده استفاده از پرایمرهای اختصاصی برای ژن­های TcdA و TcdB می­تواند به عنوان رویکرد مناسبی برای شناسایی سریع و دقیق عفونت C. difficile در تکنیک qPCR مورد استفاده قرارگیرد.
کلیدواژه‌ها
کلستریدیوم دیفیسیل؛ qPCR؛ توکسین‌tcdA؛ توکسین tcdB
مراجع
آمار
تعداد مشاهده مقاله: 58
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 38