1
گروه سلولی مولکولی, واحد علوم پزشکی تهران, دانشگاه آزاد اسلامی، تهران, ایران
2
گروه بیوتکنولوژی پزشکی, واحد علوم پزشکی تهران, دانشگاه آزاد اسلامی، تهران, ایران
چکیده
بنظر می رسد که موفقیت روش های واکسیناسیون به منظور ایمونوتراپی به واسطه شبکه قدرتمندی از اجزای سرکوبگر سیستم ایمنی که سلولهای T تنظیمی نیز یکی از آنها می باشد مختل می شود. در مطالعات پیشین روی ایجاد پاسخ ایمنی علیه سلولهای T تنظیمی بیانگر foxp3 و حذف آنها کار شده است. از آنجاییکه این مطالعات نتوانستند به طور کارآمد با حذف نسبی این سلولها بر اثرات مهاری آنها غلبه کنند؛ در مطالعه حاضر سعی شده است که با ساخت واکسنی کارآتر بر علیه سلولهای T تنظیمی نتایج روش های ایمونوتراپی ترکیبی در سرطان بهبود یابد. سازه DNA دارای بخش C از ایمونوگلوبولین G در الحاق به ژن Foxp3 ساخته شد. بیان سازه FOXP3-Fc بعد از ترانسفکت کردن آن به سلولهای HEK با تکنیکهای میکروسکوپ فلوئورسنت، فلوسایتومتری و وسترن بلات مورد بررسی قرار گرفت. این فیوژن پروتئین در سلولهای E. coli BL21 به عنوان میزبان بیان شدند. سازه و پروتئین نوترکیب مطابق آن به موشهای C57BL/6 تزریق شدند و دو هفته پس از آخرین تزریق سطح سرمی آنتی بادی ایمونوگلوبین G و زیر کلاسهای آن با روش سنجش الیزا مورد بررسی قرار گرفتند. آنالیز بیان سازه DNA با روشهای متعدد، بیان موفق این پروتئین الحاقی را در سلولهای یوکاریوت نشان داد. بعلاوه بیان پروکاریوتیک Foxp3-Fc نیز با انجام آنالیزهای الکتروفورز ژل پلی اکریلامید – سدیم دودسیل سولفات و متعاقبا وسترن بلات مورد تایید قرار گرفت.
)